Mijn laatste blog is verdwenen. Of misschien heb ik deze wel nooit geschreven. Ik weet het niet meer. Anyway, het gaat fucking slecht hier. De laatste keer dat het zo slecht ging was tijdens mijn dubbele depressie. Jaartje of zeven, acht geleden. Mijn gedachten zijn vreselijk donker en zwaar. Ik voel me vreselijk schuldig en bezwaard. Waarom? Puur en alleen omdat ik besta. Het is de hel die de combinatie vermijdende persoonlijkheidsstoornis, chronische depressie en angststoornis samen vormen.

Wat ik op dit moment doe om de dagen door te komen is mijn gedachten uitschakelen. Nadenken is funest en dus kijk ik de ene na de andere serie en luister ik het ene na het andere audioboek. De audioboeken staan aan in de nacht, ik slaap in de ochtend en rond 14:00 uur zet ik koffie en gaat de eerste serie aan. Ik kijk naar iets waarvan ik nooit had verwacht dat ik het zou gaan kijken: “De Verraders.” Heerlijke kost die je met gemak meezuigt en zorgt dat de ware wereld even niet meer bestaat.

Hopelijk snel weer wat positievere berichten vanaf hier.

Liefs, Marion