Altijd weer die twijfel. Ga ik nu wel of niet schrijven als ik depressief ben? En wanneer noem ik het depressief? Of is dit een dipje? En wat is het verschil tussen een dipje en een depressie wanneer je chronisch depressief bent? Fuck it allemaal en who gives a shit? Als je wilt schrijven, Marion, dan gaat ge schrijven. Zo simpel is het.

Ik zat een uurtje beneden en besloot toen weer naar boven te gaan. “Ben je nu weer triest?” vraagt Peter. “Of depressief, bedoel ik?” Ja, Jezus man, weet ik veel! Dit is geen kritiek op of een sneer naar Peter hoor. Het is ook bijna niet te begrijpen. Maar ik ben niet zomaar een uurtje depressief. Of een dagje. Het sluipt er gewoon in. Soms heb ik het zelf niet eens door. Hoe leg je het uit aan iemand dat je wel beneden kunt zitten, gezellig even voetbal kunt kijken, grapjes kunt maken en vervolgens doodmoe weer op bed gaat liggen? Het is niet uit te leggen en dat is frustrerend. Zowel voor Peter als voor mij.

Frustratie. Pure frustratie nu even. En wat is het dan heerlijk om een kladblog te hebben.

Liefs, Marion