Laatste blog die ik schreef was op 22 januari 2023. Maand of 2 geleden. Ik schreef dat zodra het schrijfgevoel weer terug zou zijn ik ook weer terug zou komen. De realiteit is dat het schrijfgevoel wel weer terug is, maar ik simpelweg het gevoel heb dat ik jullie enkel lastig val met mijn sores. Punt is natuurlijk dat jullie zelf bepalen of jullie dit lezen of niet. Dus waarom enkel schrijven wanneer… Ach, jullie kennen het verhaal allemaal wel.

Ga ik dan vanaf nu weer schrijven? Nou, reken daar maar niet op. Want wat ik te schrijven zou hebben is geen mooie poëzie. Het gaat niet goed. Het is niet fijn. Ik probeer mijn hoofd boven water te houden. Zoals altijd.

Is het depressie? Is het…? Ik weet het echt niet meer, mensen. Ik weet het echt én oprecht niet meer.

Wat mij levend houdt, letterlijk en figuurlijk, is dat we 27 maart a.s. uit eten gaan. Dan wordt mijn moeder 69. Zelf heb ik gevraagd om een lang weekend of een midweek weg. Dat gaan we die avond bespreken. Waar? Hoe? Wanneer? Wie? Ik moet. Ik moet. Hier binnen deze 4 muren is het leven te zwaar aan het worden. In combinatie met mijn angst, depressie en vermijdende persoonlijkheidsstoornis is dat niet meer te doen. Het is genoeg. Maar fuck it, mensen, ik geef niet op.

You only have one shot
Do not miss you chance to blow
This oppurtunity comes ones in a lifetime…

Liefs, Marion